Wspaniały czas na Roztoczu

Roztocze jest krainą pograniczną nie tylko w sensie geograficzno-przyrodniczym, ale także historyczno-etnicznym. Niegdyś leżało na obrzeżach na poły mitycznych Grodów Czerwieńskich, później na pograniczu Polski Piastów i Rusi Halicko-Włodzimierskiej, następnie w obrębie Korony na pograniczu Małopolski i Rusi Czerwonej. Po rozbiorach przecięła je granica zaboru rosyjskiego i austriackiego, a obecnie granica polsko-ukraińska. Granice różnych formacji państwowych i administracyjnych zmieniały się tu często, najważniejsza jednak jest polsko-ruska granica etniczna ukształtowana w XI-XIV w., którą wyznaczył zasięg historycznego osadnictwa małopolskiego posuwającego się od zachodu i małoruskiego, czyli jakbyśmy dziś powiedzieli ukraińskiego, które posuwało się od wschodu. Obie fale osadnicze zetknęły się ze sobą na Roztoczu i w wielu miejscach przemieszały. Mozaikę religijno-etniczną regionu wkrótce wzbogaciła ludność żydowska, licznie osiedlająca się w miastach i miasteczkach, a także cudzoziemscy kupcy, rzemieślnicy i przemysłowcy chętnie osiadający w znaczniejszych ośrodkach, takich jak Lwów, Zamość i Zółkiew. Byli wśród nich m.in. Ormianie, Tatarzy, Węgrzy, Niemcy, Grecy, Włosi, Hiszpanie, Anglicy i Szkoci. Przemieszanie kultur, wzajemne wpływy tych grup ludności o odmiennych kulturach i religiach spowodowały, że Roztocze pensjonaty pod względem kulturowym stało się fascynującą krainą, gdzie przemieszały się wpływy Wschodu i Zachodu. I chociaż zawieruchy dziejowe spowodowały, że dziś na Roztoczu nie ma już „egzotycznych” mniejszości etnicznych, to jednak nie zniknęły one bez śladu, a ich wpływy są ciągle widoczne w sztuce, architekturze, krajobrazie. Ciągle także, pomimo dramatycznych wydarzeń i przesiedleń w XX w., tak jak przed stuleciami zachodnią część regionu zamieszkuje ludność polska, a wschodnią ukraińska. Wszystko to sprawia, że Roztocze, kraina pogranicza, jest jednym z najbardziej fascynujących pod względem kulturowym obszarów we współczesnej Polsce i na Ukrainie. Zespoły zabytkowe Lwowa, Zamościa i Żółkwi należą do najcenniejszych w tej części Europy, a w ich architekturze widoczne są wpływy sztuki bizantyjskiej, orientalnej, włoskiej i zachodnioeuropejskiej.